شرح و تفسير برترى دوستى بر خويشاوندى‌

امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به دو نكته مهم كه با يكديگر ارتباط دارند اشاره فرموده، نخست مى‌گويد: «دوستى در ميان پدران به منزله خويشاوندى در ميان فرزندان است»؛

(مَوَدَّةُ الْآبَاءِ قَرَابَةٌ بَيْنَ الْأَبْنَاءِ)

. اشاره به اين‌كه پدران، دوستى با دوستان خود را براى فرزندان به ارث مى‌گذارند و فرزندانشان به‌قدرى به هم نزديك مى‌شوند كه گويى با هم برادرند و بسيار ديده شده است كه پدرانِ يكديگر را عمو خطاب مى‌كنند.

البته اين سخن در جوامعى صادق است كه عواطف در آن كمرنگ نشده است و فرزندان تنها اموال پدران را به ارث نمى‌برند، بلكه عواطف آن‌ها را نيز به ارث مى‌برند.

از بعضى روايات نيز استفاده مى‌شود كه مودت و دوستى طولانى به منزله قرابت است. امام على بن موسى‌الرضا عليه السلام مى‌فرمايد:

«مَوَدَّةُ عِشْرِينَ سَنَةً قَرَابَةٌ؛

دوستى بيست سال، خويشاوندى است». [1]

در جمله دوم به اين نكته اشاره مى‌فرمايد كه «خويشاوندى، به دوستى نيازمندتر است تا دوستى به خويشاوندى»؛

(وَالْقَرَابَةُ إِلَى الْمَوَدَّةِ أَحْوَجُ مِنَ الْمَوَدَّةِ إِلَى الْقَرَابَةِ)

.______________________________

(1). بحارالانوار، ج 71، ص 175، ح 8