شرح و تفسير به خودت ضرر مى‌زنى‌

امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه، اشاره به نكته جالبى مى‌كند كه بعضى از افراد احمق و نادان مرتكب آن مى‌شوند: امام عليه السلام به كسى كه بر ضد دشمنش سعايت مى‌كرد؛ ولى در عين حال به خودش ضرر مى‌زد فرمود: «تو مانند كسى هستى كه نيزه بر خود مى‌زند تا كسى را كه پشت سرش سوار شده به قتل برساند»؛

(لِرَجُلٍ رَآهُ يَسْعى‌ عَلى‌ عَدوٍّ لَهُ، بِما فيهِ إِضرارٌ بِنَفْسِهِ: إِنَّما أَنْتَ كَالطَّاعِنِ نَفْسَهُ لِيَقْتُلَ رِدْفَهُ)

. «طاعِن» از ريشه «طَعْن» شخصى است كه نيزه مى‌زند.

«رِدْف» به معناى كسى است كه پشت سر ديگرى بر اسب يا شتر سوار مى‌شود.

منظور اين است كه نيزه را در شكم خود فرو كند كه از پشت در آيد و به شكم دشمنش كه پشت او سوار است برسد. اين نهايت بى‌عقلى و حماقت است كه براى صدمه زدن به ديگرى، خودش را از ميان بردارد.

در افسانه‌هاى قديمى آمده است كه شخصى به همسايه‌اش بسيار حسادت داشت. به غلامش گفت: سر مرا از تن جدا كن و به پشت‌بام همسايه بينداز و بعد مأموران را خبر كن كه او قاتل است تا او را به عنوان قاتل تعقيب كنند و بگيرند.

انگيزه اين‌گونه كارها گاه حسادت است و گاه حماقت و گاه هر دو و گاه ممكن‌