2. لَوْلا عَلِىٌّ لَهَلَكَ عُمَر

آنچه در ذيل اين حديث شريف آمده كه عمر پس از شنيدن اين كلام حكيمانه خطاب به على بن ابى‌طالب عليه السلام عرض كرد:

«لَوْلاكَ فَافْتَضَحْنا؛

اگر تو نبودى رسوا مى‌شديم». منحصر به اين مورد نيست، بلكه در طول خلافت خود بارها به مشكلات علمى و فقهى برخورد كه كسى جز اميرمؤمنان على عليه السلام آن را براى وى نگشود و اين اعتراف را به تعبيرات مختلف تكرار كرد كه مرحوم علامه امينى در جلد ششم‌ الغدير در بحث «نوادر الاثر» آن‌ها را با ذكر مدارك دقيق از كتب اهل سنت آورده است. تعبيراتى همانند آنچه در ذيل مى‌آيد:

1.

«لَوْلا عَلِىٌّ لَضَلَّ عُمَرُ؛

اگر على نبود عمر گمراه مى‌شد».

2.

«اللّهُمَّ لا تَبْقِنى لِمُعْضِلَةٍ لَيْسَ لَهَا ابْنُ أبي‌طالِبٍ؛

خدايا! هرگاه مشكلى پيش آيد كه على براى حل آن حضور نداشته باشد مرا باقى مگذار».

3.

«لا أبْقانِىَ اللَّهُ بِأرْضٍ لَسْتَ فِيها يا أبَاالْحَسَنِ؛

خدا مرا در سرزمينى زنده ندارد كه تو در آن نباشى».

4.

«أعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ مُعْضِلَةٍ لا عَلِىٌّ بِها؛

به خدا پناه مى‌برم از اين‌كه مشكلى پيش آيد و على براى حل آن حضور نداشته باشد».

5.

«عَجَزَتِ النّساءُ أنْ تَلِدْنَ مِثْلَ عَلِىّ بْنِ أبي‌طالِبٍ لَوْلا عَلِىٌّ لَهَلَكَ عُمَرُ؛

مادران عاجزند از اين‌كه مثل على بن ابى‌طالب را بزايند اگر على نبود عمر هلاك مى‌شد».

6.

«يَابْنَ أبي‌طالبٍ ما زِلْتَ كاشِفُ كُلّ شُبْهَةٍ وَمُوضِحُ كُلّ حُكْمٍ؛

اى فرزند ابوطالب! تو همواره حل كننده شبهات و واضح كننده احكام بوده‌اى».

7.

«رُدُّوا قَوْلَ عُمَرِ إلى‌ عَلِىّ. لَوْلا عَلِىٌّ لَهَلَكَ عُمَرُ؛

سخن عمر را به على بازگردانيد (و به‌وسيله او اصلاح كنيد) اگر على نبود عمر هلاك مى‌شد».

تعبيرات ديگرى نيز از اين قبيل هست كه همه با اسناد دقيق از كتب اهل سنت ذكر شده است». [1]

[1]. الغدير، ج 6، ص 462