حريص در دنيا مانند كرم ابريشم است كه هرقدر بر پيله اطراف خود مىتند، او را
از خارج دورتر مىسازد تا زمانى كه با غم و اندوه، جان مىدهد. سپس امام صادق عليه
السلام بر اين گفتار پدرش چنين افزود: از جمله اندرزهاى لقمان به فرزندش اين بود:
فرزندم! مردمى كه پيش از تو بودند براى فرزندانشان جمع كرده و اندوختند؛ ولى نه
آنچه جمع كرده بودند باقى ماند و نه كسانى كه براى آنها اندوخته بودند. تو تنها
بندهاى هستى كه (از سوى خدا) اجير شدهاى. دستور داده شده است كه اعمال انجام دهى
و اجر و پاداشى براى آن وعده داده شده است، بنابراين عملت را انجام ده و پاداش و
اجرت را بهطور كامل دريافت دار و در اين دنيا همچون گوسفندى نباش كه در كشتزار
سبزى واقع مىشود و آنقدر مىخورد و چاق مىشود كه مرگش به هنگام چاقى اوست.
(زيرا در اين موقع صاحبش آن را ذبح مىكند) ولى دنيا را به منزله پلى قرار ده كه
بر نهرى كشيده شده؛ از آن پل بگذر و آن را رها كن و هرگز به سوى آن باز نگرد ...». [1]
نكته نه حرص در دنيا و نه تنبلى
به يقين منظور امام عليه السلام از آنچه در اين كلام نورانى آمده اين نيست كه
تلاش