نام کتاب : پيام امام امير المومنين(ع) نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 13 صفحه : 89
يك از آنها
سودى نداشت و كوششها و كمكهايت براى آنها نتيجهاى نمىداد و با نيرويت دفاعى از
آنها نكردى (و سرانجام با همه اين تلاش و كوششها مرگ گريبانشان را گرفت و به همه
چيز پايان داد)»؛
. (توجه داشته باشيد) كه «علّلت» از ريشه «تعليل» به معناى به معالجه پرداختن
و «مرضت» از ماده «تمريض» به معناى پرستارى نمودن و «تَسْتَوْصِفُ» از ريشه «وصف»
گرفته شده و در اينجا به معناى طلب راه درمان از طبيب است و «إشْفاق» به معناى
محبت آميخته با ترس و «تُسْعَفْ» از ماده «اسْعاف» به معناى يارى طلبيدن و كمك
كردن است.
امام عليه السلام در اين گفتار شفاف و بسيار روشن صحنههاى عبرتانگيز دنيا را
به طرز بسيار آموزندهاى ترسيم فرموده و به پرستارانى اشاره مىكند كه حال
بيمارشان روز به روز سختتر مىشود، گاه به دعا متوسل مىشوند، گاه به طبيب و
دارو، گاه بيتابى مىكنند و دلسوزى و گاه سيلاب اشك از چشمشان سرازير مىشود؛ ولى
هيچ كدام از آنها سودى نمىبخشد و بيمار در برابر چشمان اشكآلود آنها جان
مىسپارد. اينها امورى است كه بسيارى از مردم تجربه كردهاند و آنها كه تجربه
نكردهند از ديگران شنيدهاند. آيا اين صحنهها كافى نيست كه انسان به وسيله آن پى
به بىاعتبارى و بىوفايى دنيا ببرد؟
در پايان اين بخش امام عليه السلام مىفرمايد: «و (بدين ترتيب) دنيا با اين
نمونهها وضع تو را نيز مجسم ساخته است و با قربانگاههاى او (براى ديگران)،
قربانگاه تو را»؛