نعمتش مى‌افزايد و هم بندگان خدا وقتى چنين حالتى را در او ببينند كه كثرت نعمت باعث فزونى تواضع او شده او را لايق سربلندى و سرپرستى و پيشوايى جامعه مى‌بينند و عظمت او در چشم مردم بيشتر مى‌شود.

در حديثى در اصول كافى‌ آمده است كه امام صادق عليه السلام فرمود: «خداوند متعال به موسى عليه السلام خطاب كرد: اى موسى! آيا مى‌دانى چرا تو را مخاطب خود ساختم و با تو تكلم كردم و ديگران را چنين افتخارى ندادم؟ موسى عرض كرد:

پروردگارا براى چه بود؟ خداى متعال وحى فرستاد كه‌اى موسى! من تمام بندگانم را بررسى كردم احدى را از تو متواضع‌تر نيافتم تو هنگامى كه نماز مى‌خوانى صورت خود را بر خاك مى‌نهى (از اين حديث شريف روشن مى‌شود كه در نمازهاى قبل از اسلام به هنگام نماز و عبادت صورت بر خاك نمى‌گذاردند، موسى بن عمران براى ابراز نهايت تواضع اين كار را انجام مى‌داد)». [1]

در حديثى از رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‌خوانيم:

«إنَّ أفْضَلَ النّاسِ عَبْداً مَنْ تَواضَعَ عَنْ رِفْعَةٍ

؛ برترين بندگان خدا كسى است كه در عين بزرگى و عظمت تواضع كند». [2]

در حديثى از امام اميرمؤمنان مى‌خوانيم:

«التَّواضُعُ زَكاةُ الشَّرَفِ‌

؛ زكات مقام و شرافت تواضع است». [3]

اصولًا يكى از فلسفه‌هاى عبادات اسلامى مخصوصاً نماز و زيارت خانه خدا پرورش روح تواضع در انسان است.

در حديثى از رسول خدا مى‌خوانيم: روزى به يارانش فرمود:

«مالي لا أَرى‌ عَلَيْكُمْ حَلاوَةَ الْعِبادَةِ

؛ چرا شيرينى عبادت را در شما نمى‌بينم؟

قالوا وما حلاوة

[1]. اصول كافى، ج 2، ص 123، ح 7.

[2]. بحارالانوار، ج 74، ص 179.

[3]. غررالحكم، ح 5132.