شرح و تفسير درخت پرشاخه!

امام عليه السلام در اين كلام حكيمانه به نكته مهمى درباره جلب و جذب دوستان و ياران اشاره كرده، مى‌فرمايد: «كسى كه ساقه درخت وجودش نرم است، شاخه‌هايش فراوان است»؛

(مَنْ لَانَ عُودُهُ كَثُفَتْ‌ [1] أَغْصَانُهُ‌ [2])

. «عود» به معناى چوب است؛ خواه از درخت جدا شده يا جزء درخت باشد و در اينجا به معناى ساقه درخت است.

اين سخن تعبيرى كنايى و لطيفى است و اشاره به اين است كه افراد متواضع و با محبت دوستان فراوانى را گرد خود جمع مى‌كنند و به عكسْ افراد خشن و غير قابل انعطاف دوستان را از گرد خود پراكنده مى‌سازند.

مى‌دانيم شاخه‌ها از كنار ساقه‌ها جوانه مى‌زند؛ ساقه‌اى كه خشك و كم آب باشد شاخه‌هاى كمترى از آن مى‌رويد و ساقه‌اى كه نرم است، از گوشه و كنارش شاخه‌هاى فراوانى مى‌رويد. نيز قسمت مهمى از درخت را آب تشكيل مى‌دهد و رطوبت از عوامل اصلى رويش گياه است، در حالى كه كمبود آب هم درخت را پژمرده مى‌كند و هم سبب مى‌شود شاخه‌هاى كمترى از آن برويد. انسان نيز به منزله درختى است كه اگر نرمش از خود نشان بدهد و خشونت را كنار بگذارد

[1]. «كثفت» از ريشه «كثافت» به معناى فزونى است.

[2]. «اغصان» جمع «غُصن» بر وزن «غُسل» به معناى شاخه درخت است.