شرح و تفسير اين‌گونه تقوا پيشه كنيد

امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه دستور به تقوا مى‌دهد ولى تقوا را با پنج وصف همراه مى‌سازد كه در واقع انگيزه‌هاى تقوا و نتايج آن را در بر دارد. مى‌فرمايد:

«تقواى الهى پيشه كنيد؛ تقواى كسى كه براى اطاعت خدا دامن به كمر زده در حالى كه خود را از (علائق مادى) جدا ساخته و سخت (در اين راه) مى‌كوشد و با بصيرت در راه خدا با چابكى گام بر مى‌دارد و از ترس اعمالِ خود، به سرعت (به سوى مغفرت الهى) پيش مى‌رود و در بازگشت به پناهگاه اصلى (آخرت) و به سرانجام زندگى و عاقبت كار مى‌انديشد»؛

(اتَّقُوا اللَّهَ تَقِيَّةَ مَنْ شَمَّرَ تَجْرِيداً، وَجَدَّ تَشْمِيراً؛ وَكَمَّشَ فِي مَهَلٍ، وَبَادَرَ عَنْ وَجَلٍ، وَنَظَرَ فِي كَرَّةِ الْمَوْئِلِ وَعَاقِبَةِ الْمَصْدَرِ، وَمَغَبَّةِ الْمَرْجِعِ)

. مى‌دانيم تقوا و پرهيزگارى بهترين زاد و توشه سفر آخرت: «وَتَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوَى» [1] و والاترين نشانه شخصيت انسان و قرب او در درگاه خدا: «إِنَ‌ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ». [2] و جواز عبور از دروازه‌هاى بهشت است: «تِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِى نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَنْ كَانَ تَقِيّاً». [3]

[1]. بقره، آيه 197.

[2]. حجرات، آيه 13.

[3]. مريم، آيه 63.