در آيه آخر سوره «فتح» نيز درباره مؤمنان راستين تعبير به‌ «أَشِدَّآءُ عَلَى الْكُفَّارِ» شده است.

در حديثى نيز كه علامه مجلسى رحمه الله در بحارالانوار آورده مى‌خوانيم: هنگامى كه اميرمؤمنان على عليه السلام درباره اموال غنايم، نسبت به بعضى از جنگجويان سختگيرى كرد گروهى از آن حضرت شاكى بودند. پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله دستور داد منادى در ميان مردم ندا دهد و بگويد:

«ارْفَعُوا ألْسِنَتَكُمْ عَنْ عَلىّ بْنِ أبي‌طالبٍ فَإنّه خَشِنٌ فى ذاتِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ غَيْرُ مُداهِنٍ في دينِهِ‌

؛ اى مردم زبان شكايت را از على بن ابى‌طالب برداريد، چرا كه او درباره اوامر الهى سختگير است و سازش‌كارى در دينش را مجاز نمى‌شمرد». مردمى كه اين سخن شنيدند لب از شكايت فرو بستند و دانستند اين‌گونه سختگيرى‌ها مطلوب خدا و پيغمبر صلى الله عليه و آله است. [1]

در حديث مشهورى نيز مى‌خوانيم كه پيغمبر صلى الله عليه و آله روزى از مردم سؤال كرد:

«أىُّ عُرَى الْإيمانِ أوْثَقٌ‌

؛ كدام يك از دستگيره‌هاى ايمان محكم‌تر است؟» جمعى گفتند: خدا و رسولش آگاه‌ترند؛ بعضى نماز، برخى ديگر زكات، عده‌اى روزه، گروهى حج و عمره و جمعى ديگر جهاد را ذكر كردند. پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود:

«آنچه را گفتيد داراى فضيلت است ولى پاسخ من نيست (سپس فرمود:) محكم‌ترين دستگيره‌هاى ايمان حبُّ فى الله و بغض فى الله و دوست داشتن اولياء الله و بيزارى از دشمنان خداست». [2]

اين سخن را با حديثى كه علامه مجلسى در بحارالانوار آورده است پايان مى‌دهيم او مى‌گويد: در روايتى آمده است كه خداى متعال به موسى عليه السلام گفت:

«هَلْ عَمِلْتَ لِى عَمَلًا؟! قالَ صَلَّيْتُ لَكَ وَصُمْتُ وَتَصَدَّقُتُ وَذَكَرْتُ لَكَ، قالَ اللَّهُ تَبارَكَ وَتَعالى، وَامَّا الصَّلَوةْ فَلَكَ بُرهانٌ، وَالصَّوْمُ جُنَّةٌ وَالصَّدَقَةُ ظِلٌّ، وَالذِّكُرْ نُورٌ،

[1]. بحارالانوار، ج 21، ص 385.

[2]. كافى، ج 2، 125، ح 6.