امام عليه السلام فرمود: برو و آن را به نيازمندان صدقه بده. عرض كرد: چيزى غير از آن در بساط نيست. فرمود: مى‌گويم آن را صدقه بده خدا به جاى آن به ما مى‌دهد.

سپس فرمود:

«أَما عَلِمْتَ أنَّ لِكُلِّ شَيْ‌ءٍ مِفْتاحاً وَمِفْتاحُ الرِّزْقِ الصَّدَقَةُ

؛ آيا نمى‌دانى هرچيز كليدى دارد و كليد رزق صدقه است؟» پس برو و آن را در راه خدا به نيازمندان بده. فرزند امام اين كار را كرد. ده روز نگذشته بود كه از محلى چهار هزار دينار خدمت حضرت آوردند. امام عليه السلام فرمود: فرزندم! چهل دينار براى خدا دادى و خداوند چهار هزار دينار به ما داد. [1]

نكته: اسباب و موانع رزق و روزى‌

رزق و روزى اسباب و موانع مختلفى دارد. اين اسباب و موانع بر دو گونه است: بخشى جنبه مادى و ظاهرى دارد و بخشى جنبه معنوى. اسباب مادى رزق و روزى تلاش و كوشش و دقت در انتخاب كسب و كار و برخورد خوب با مردم و داشتن حساب و كتاب دقيق و امثال آن است. موانع مادى آن نيز تنبلى، بدرفتارى با مردم و اقدام‌هاى بدون مشورت و بى‌مطالعه و امثال آن است.

اما اسباب معنوى آن امور زيادى از جمله دادن صدقه و بخشش در راه خداست. قرآن كريم مى‌فرمايد: «يَمْحَقُ اللَّهُ الرِّبَا وَيُرْبِى الصَّدَقَاتِ»؛ خداوند ربا را نابود مى‌كند، و صدقات را افزايش مى‌دهد» [2] اين آيه نيز اشاره به اين معنا دارد كه صدقه باعث ازدياد روزى مى‌شود.

همچنين در احاديث اسلامى آمده است كه نماز شب، بيدار ماندن ميان طلوع فجر و طلوع آفتاب و پرداختن به ذكر و دعا تأثير زيادى در فزونى روزى دارد.

[1]. كافى، ج 4، ص 9، ح 3.

[2]. بقره، آيه 276.