شرح و تفسير راه وسعت روزى‌

امام عليه السلام در اين كلام كوتاه حكمت‌آميز اشاره به اسباب فزونى نعمت كرده مى‌فرمايد: «روزى را به وسيله صدقه فرود آوريد»؛

(اسْتَنْزِلُوا الرِّزْقَ بِالصَّدَقَةِ)

. منظور از رزق و روزى تمام مواهب الهى است كه انسان در زندگى به آن نياز دارد و معمولًا بر مواهب مادى از قبيل مال و املاك گوناگون اطلاق مى‌شود، هرچند درباره امور معنوى نيز به كار مى‌رود؛ مثلًا مى‌گوييم:

«اللَّهُمّ ارْزُقْنَا الْايمانَ وَالْيَقينَ‌

؛ خداوندا ايمان و يقين به ما روزى بفرما» ولى در كلام مورد بحث اشاره به مواهب مادى است.

منظور از «صدقه» هرگونه موهبت مادى است كه بدون عوض و با انگيزه الهى در اختيار ديگرى قرار داده شود.

امام عليه السلام در اين كلام نورانى رابطه نزديكى ميان صدقات و فزونى رزق و روزى بيان فرموده است. اين معنا در روايات ديگر نيز با عبارات متفاوتى آمده است از جمله در حكمت 258 خواهد آمد كه امام عليه السلام مى‌فرمايد:

«إذا أمْلَقْتُمْ فَتاجِرُوا اللَّهَ بِالصَّدَقَةِ

؛ هر زمان فقير و نيازمند شديد با دادن صدقه با خداوند معامله كنيد».

در حديث ديگرى از امام صادق عليه السلام مى‌خوانيم كه به يكى از فرزندانش فرمود: از آن مالى كه نزد تو بود چقدر باقى مانده؟ عرض كرد: فقط چهل دينار.