و نيكان و برگزيدگان و خوبان است.

اين سخن همانند سخن ديگرى است كه از امام عليه السلام نقل شده است كه فرمود:

هركس ما اهل بيت را دوست دارد بايد پوشش فقر را براى خود مهيا سازد (و آماده انواع محروميت‌ها و گرفتارى‌ها) گردد.

سيد رضى در پايان مى‌گويد: گاهى براى اين كلام تفسير ديگرى كرده‌اند كه اينجا جاى شرح آن نيست. [1]

[1]. سند گفتار حكيمانه:

از جمله كسانى كه حكمت پربار اول را نقل كرده، زمخشرى در ربيع الابرار و آمدى در غررالحكم و نويسنده الدرجات الرفيعة (سيد على خان متوفاى 1120) است.

اما كلمه حكمت آميز دوم در ميان علما و دانشمندان پيش از سيّد رضى مشهور بوده و آن را به صورت‌هاى مختلفى نقل كرده و در تفسير آن نظرات متعددى داده‌اند از جمله كسانى كه آن را نقل كرده‌اند سيد مرتضى در كتاب امالى و ابن اثير در نهاية است. (مصادر نهج‌البلاغه، ج 4، ص 103).

مرحوم علامه مجلسى در بحارالانوار بعد از اشاره به اين دو كلام حكمت‌آميز مولا امير مؤمنان عليه السلام شرح مبسوطى در چند صفحه درباره آن آورده است كه بعدا به آن اشاره خواهيم كرد. (بحارالانوار، ج 67، ص 247).