ولى از بعضى از روايات استفاده مى‌شود كه پيروان راستين آنها نيز همين گونه‌اند.

چنان‌كه در حديثى از امام باقر عليه السلام مى‌خوانيم فرمود:

«يا مَعْشَرَ الشّيعَةِ- شِيعَةِ آلِ مُحَمَّدٍ- كُونُوا النُّمْرُقَةُ الْوُسْطى‌ يَرْجَعُ إلَيْكُمُ الْغالى‌ وَ يَلْحَقُ بِكُمُ التَّالى‌؛

اى جميعت شيعه شما هم جايگاه حد وسط و معتدل باشيد كه غلو كننده به سوى شما باز گردد و عقب‌مانده به شما ملحق شود» در اين هنگام مردى عرض كرد:

فدايت شوم، منظور از غالى چيست؟ فرمود:

«قَوْمٌ يَقُولُونَ فينا ما لا نَقُولُه فى‌ أنْفُسُنا فَلَيْسَ أولئكَ مِنّا وَ لَسْنا مِنْهُمْ؛

گروهى هستند كه درباره ما مطالبى مى‌گويند كه ما درباره خود نمى‌گوييم (آنها راه غلو و افراط را مى‌پويند) آنها از ما نيستند و ما از آنها نيستيم». سپس امام عليه السلام رو به مردم كرد و فرمود:

«وَاللَّه ما مَعَنا مِنَ اللَّهِ بَرائَةٌ وَلا بَيْنَنا وَبَيْنَ اللَّهِ قِرابَةٌ وَلا لَنا عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ وَلا نَتَقَرَّبُ إلَى اللَّهِ إلَّا بِالطَّاعَةِ؛

به خدا سوگند ما برات آزادى (از آتش دوزخ براى كسى) نداريم و ميان ما و خداوند خويشاوندى نيست و حجت خاصى در برابر او نداريم و جز از طريق اطاعت به او تقرب نمى‌جوييم». سپس افزود:

«فَمَنْ كانَ مِنْكُمْ مُطيعاً لِلَّهِ تَنْفَعُهُ وِلايَتَنا وَ مَنْ كانَ مِنْكُم عاصِياً لِلَّهِ لَنْ تَنْفَعَهُ وَلايَتَنا وَيَحْكُمْ لا تَغْتَرُّوا وَيَحْكُمْ لا تَغْتَرُّوا؛

هر كس از شما مطيع خدا باشد ولايت ما براى او سودبخش است و هر كس از شما معصيت خدا كند ولايت ما به او سودى نمى‌بخشد. واى بر شما (به ولايت ما) مغرور نشويد، واى بر شما مغرور نشويد». [1]

[1]. كافى، ج 2، ص 75، ح 6.