حَوَائِجِ الدُّنْيَا إِلَّا نَظَرَ إِلَى الْمُحَلِّقِينَ قَدِ انْصَرَفُوا قَبْلَ أَنْ تُقْضَى لَهُ تِلْكَ الْحَاجَةُ؛

هيچ كس حاجتى از حوايج دنيا را بر حج مقدم نمى‌دارد مگر اين‌كه ناگهان نگاه مى‌كند حجاج خانه خدا كه آثار حج در چهره آنها نمايان است از اين سفر باز گشتند پيش از آنكه حاجت او برآورده شده باشد». [1]

در حديث ديگرى كه در كتاب شريف‌ كافى‌ از امام صادق عليه السلام آمده مى‌خوانيم كه حضرت به يكى از اصحاب خاصش «سماعه» فرمود:

«مَا لَكَ لَاتَحُجُّ فِي الْعَامِ فَقُلْتُ مُعَامَلَةٌ كَانَتْ بَيْنِي وَبَيْنَ قَوْمٍ وَأَشْغَالٌ وَعَسَى أَنْ يَكُونَ ذَلِكَ خِيَرَةٌ فَقَالَ لَا وَاللَّهِ مَا فَعَلَ اللَّهُ لَكَ فِي ذَلِكَ مِنْ خِيَرَةٍ؛

چرا امسال حج نمى‌روى؟ عرض كرد:

معامله‌اى ميان من و گروهى است و گرفتارى‌هايى دارم و شايد خير، در آن باشد.

امام عليه السلام فرمود: چنين نيست». [2]

يا مثلًا انسان هنگامى كه مشغول نماز مى‌شود به دليل بعضى از كارهاى دنيا آن را به سرعت تمام مى‌كند و چه بسا اركان نماز آنچنان كه لازم است انجام نمى‌شود. اين‌گونه افراد كه نمازشان را فداى منافعشان مى‌كنند به گفته اميرمؤمنان عليه السلام به جايى نمى‌رسند.

در حديثى مى‌خوانيم:

«إِذَا قَامَ الْعَبْدُ فِي الصَّلَاةِ فَخَفَّفَ صَلَاتَهُ قَالَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَتَعَالَى لِمَلَائِكَتِهِ أَمَا تَرَوْنَ إِلَى عَبْدِي كَأَنَّهُ يَرَى أَنَّ قَضَاءَ حَوَائِجِهِ بِيَدِ غَيْرِي أَمَا يَعْلَمُ أَنَّ قَضَاءَ حَوَائِجِهِ بِيَدِي؛

هنگامى كه انسانى مشغول نماز شود و نمازش را (براى رسيدن به حوايج دنيا) كوتاه كند، خداوند به فرشتگانش مى‌فرمايد: آيا اين بنده مرا نمى‌بينيد گويى گمان مى‌كند برآورده شدن حاجاتش به دست ديگرى است. آيا نمى‌داند انجام حوايجش همه در دست من است؟». [3]

[1]. من لا يحضره الفقيه، ج 2، ص 220، ح 2226.

[2]. كافى، ج 4، ص 270، ح 1.

[3]. همان، ج 3، ص 269، ح 10.