شرح و تفسير وظيفه ما

امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه خود وظايف ما را در چهار بخش خلاصه كرده و تكليف ما را در هر بخشى روشن ساخته است:

نخست مى‌فرمايد: «خداوند فرايضى را بر شما واجب كرده، آنها را ضايع نكنيد»؛

(إِنَّ اللَّهَ افْتَرَضَ عَلَيْكُمْ فَرَائِضَ، فَلَا تُضَيِّعُوهَا)

. اشاره است به واجباتى همچون نماز و روزه و حج و جهاد و زكات و امثال آن كه هر يك داراى مصالح مهمى است و بايد آنها را كاملًا حفظ كرد و منظور از تضييع كردن شايد ترك نمودن باشد يا ناقص انجام دادن، همان‌گونه كه در حديثى از امام باقر عليه السلام آمده است:

«إِنَّ الصَّلَاةَ إِذَا ارْتَفَعَتْ فِي أَوَّلِ وَقْتِهَا رَجَعَتْ إِلَى صَاحِبِهَا وَهِيَ بَيْضَاءُ مُشْرِقَةٌ تَقُولُ حَفِظْتَنِي حَفِظَكَ اللَّهُ وَإِذَا ارْتَفَعَتْ فِي غَيْرِ وَقْتِهَا بِغَيْرِ حُدُودِهَا رَجَعَتْ إِلَى صَاحِبِهَا وَهِيَ سَوْدَاءُ مُظْلِمَةٌ تَقُولُ ضَيَّعْتَنِي ضَيَّعَكَ اللَّهُ؛

نماز هنگامى كه در اول وقت انجام شود به آسمان مى‌رود و سپس به سوى صاحبش باز مى‌گردد در حالى كه روشن و درخشان است و به او مى‌گويد: من را محافظت كردى خدا تو را حفظ كند و هنگامى كه در غير وقت و بدون رعايت دستوراتش انجام شود به سوى صاحبش بر مى‌گردد در حالى كه سياه و ظلمانى و به او مى‌گويد: مرا ضايع كردى خدا تو را ضايع كند». [1]

[1]. كافى، ج 3، ص 268، ح 4.