هنگامى كه آن را كوچك بشمرى نزد كسى كه به او نيكى كرده‌اى بزرگ خواهد بود و زمانى كه پنهانش دارى آن را به كمال رسانده‌اى و چون در آن تعجيل كنى گوارايش ساخته‌اى و اگر غير از اين باشد آن را سخيف و بى‌ارزش كرده‌اى». [1]

البته در قرآن مجيد دستور به انفاق‌هاى پنهان و آشكار هر دو داده شده و كسانى را كه اموال خود را در شب و روز به صورت پنهان و آشكار انفاق مى‌كنند اجر الهى وعده داده شده و هرگونه ترس و غم (از عذاب‌هاى آخرت و مشكلات دنيا) از ايشان نفى شده است. «الَّذينَ يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ بِاللَّيْلِ وَالنَّهارِ سِرًّا وَعَلانِيَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلا هُمْ يَحْزَنُونَ». [2]

ولى اين دستور با آنچه در بالا آمد منافاتى ندارد، زيرا گاه انفاق آشكار سبب تشويق ديگران مى‌گردد و سرمشقى براى سايرين است و در نتيجه انفاقى انفاق‌هاى ديگر را در پى دارد و از اين نظر مطلوب است افزون بر اين تظاهر به انفاق سوء ظن مردم را به اشخاص در مورد صفت بخل و خسيس بودن و عدم اداى واجبات از ميان مى‌برد و اين خود هدف مهم ديگرى است؛ ولى در هر حال اصل و اساس بر اين است كه انفاق و قضاى حوايج مكتوم باشد جز در موارد استثنايى مثل آنچه در بالا آمد.

از اين رو در حديثى از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نقل شده است كه‌

«إِنَّ صَدَقَةَ السِّرِّ فِي التَّطَوُّعِ تَفْضُلُ عَلَانِيَتَهَا بِسَبْعِينَ ضِعْفاً وَصَدَقَةَ الْفَرِيضَةِ عَلَانِيَتُهَا أَفْضَلُ مِنْ سِرِّهَا بِخَمْسَةٍ وَعِشْرِينَ ضِعْفاً؛

صدقه مستحب اگر پنهان باشد از صدقه آشكار هفتاد مرتبه بالاتر است و صدقه واجب اگر آشكار باشد از صدقه پنهان بيست و پنج بار افضل است». [3]

[1]. كافى، ج 4، ص 30، ح 1.

[2]. بقره، آيه 274.

[3]. مستدرك الوسائل، ج 7، ص 133، ح 3.