ثوابش بيشتر است حال اگر در جماعت دوم شركت كند با اين‌كه كار مستحب مهمى انجام داده ولى ترك اولى‌اى هم از او سر زده كه در جماعت پرجمعيت‌تر شركت نكرده است. اين‌گونه اعمال براى افراد معمولى و حتى كسانى كه در مسير سير و سلوك الى اللَّه‌اند عيب و نقص نيست ولى پيامبران و امامان معصوم آن را براى خود نوعى گناه مى‌شمردند و از آن استغفار مى‌كردند.

گاه ممكن است تمام كوشش خود را انجام مى‌دادند و باز هم اعمال خود را لايق مقام پروردگار نمى‌ديدند و از آن استغفار مى‌كردند؛ مانند كسى كه ميهمان بسيار محترمى پيدا مى‌كند و آخرين تلاش خود را براى پذيرايى به خرج مى‌دهد و بعد مى‌گويد: از اين‌كه توان بيش از اين نداشتم عذر خواهى مى‌كنم و شرمنده‌ام.

اساساً، معصومان عليهم السلام با توجه به عظمت مقام پروردگار عبادات خود را لايق او نديده و مى‌گفتند:

«وَما عَبَدْناكَ حَقَّ عِبادَتِكَ». [1]

[1]. بحارالانوار، ج 68، ص 23.