شايد به همين دليل است كه جمعى از بزرگان علماى دين كتاب‌هاى مشتمل بر قصه‌هاى زيبا، شعرهاى جالب و لطيفه‌هاى خوب نوشته‌اند تا طالبان علم به هنگام خستگى آنها را بخوانند و رفع خستگى كنند.

به كار بستن اين دستور مبارك امام عليه السلام مى‌تواند به صورت شخصى باشد يا به صورت جمعى و عام به اين معنا كه هر انسانى لازم است براى خود جهت موارد خستگى از كارهاى علمى يا اجتماعى برنامه‌ريزى داشته باشد تا بتواند با نشاط بيشتر به كارهاى مثبت خود ادامه دهد و نيز براى مراكز علمى و جمعيت‌هاى مختلف بايد برنامه‌ريزى‌هايى شود كه آنها را به هنگام خستگى از كار و ملالت، نشاط و آرامش بخشد.

بى‌ترديد ساعات يا دقايقى كه انسان به طرائف الحكم مى‌پردازد ( «طرائف» جمع «طريفه» به هر چيز تازه و جالب و شگفت‌انگيز گفته مى‌شود) از ساعات مفيد عمر اوست، زيرا هم آموزندگى دارد و هم نشاط و هم سبب مى‌شود بازدهى كار او بيشتر گردد. همان‌گونه كه در حكمت 390 نيز آمده كه امام عليه السلام مى‌فرمايد:

«لِلْمُؤْمِنِ ثَلَاثُ سَاعَاتٍ فَسَاعَةٌ يُنَاجِي فِيهَا رَبَّهُ وَسَاعَةٌ يَرُمُّ مَعَاشَهُ وَسَاعَةٌ يُخَلِّي بَيْنَ نَفْسِهِ وَبَيْنَ لَذَّتِهَا فِيمَا يَحِلُّ وَيَجْمُلُ وَلَيْسَ لِلْعَاقِلِ أَنْ يَكُونَ شَاخِصاً إِلَّا فِي ثَلَاثٍ مَرَمَّةٍ لِمَعَاشٍ أَوْ خُطْوَةٍ فِي مَعَادٍ أَوْ لَذَّةٍ فِي غَيْرِ مُحَرَّمٍ؛

انسان با ايمان ساعات زندگى خود را به سه بخش تقسيم مى‌كند: بخشى را صرف عبادت و مناجات با پروردگارش مى‌نمايد بخش ديگرى را در طريق اصلاح معاش و زندگى به كار مى‌گيرد و بخش سوم را در راه بهره‌گيرى از لذت‌هاى حلال و دلپسند صرف مى‌كند».

شبيه اين مضمون در بحارالانوار از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله به عنوان يكى از مطالبى كه در صحف ابراهيم از سوى خدا نازل شد، آمده است. [1]

[1]. بحارالانوار، ج 12، ص 71، ح 14.