وَكُنْتُ لَهُ مِنْ وَرَاءِ تِجَارَةِ كُلِّ تَاجِرٍ؛

به عزت و جلال و عظمت و نورانيت و علو مقامت سوگند ياد مى‌كنم كه هيچ بنده مؤمنى خواسته مرا بر خواسته خود در چيزى از امور دنيا مقدم نمى‌شمرد مگر اين‌كه من بى‌نيازى او را در دل او و همّت او را در آخرتش و آسمان‌ها و زمين را ضامن روزى او قرار مى‌دهم و براى او از تجارت هر تاجرى بهتر خواهم بود». [1]

[1]. كافى، ج 2، ص 137، ح 1.