79 و قال عليه‌السلام خُذِ الْحِكْمَةَ أَنَّى‌ كَانَتْ، فَإِنَّ الْحِكْمَةَ تَكُونُ فِي صَدْرِ الْمُنَافِقِ فَتَلَجْلَجُ فِي صَدْرِهِ حَتَّى‌ تَخْرُجَ فَتَسْكُنَ إِلَى صَوَاحِبِهَا فِي صَدْرِ الْمُؤْمِنِ.

امام عليه السلام فرمود:

حكمت و دانش را فرا گير هرجا كه باشد، زيرا حكمت گاهى در سينه منافق است؛ اما در سينه او آرام نمى‌گيرد تا از آن خارج شود و در كنار

حكمت‌هاى ديگر در سينه مؤمن جاى گيرد. [1]

[1]. سند گفتار حكيمانه:

در مصادر نهج‌البلاغه آمده است كه اين سخن حكمت‌آميز را قبل از شريف رضى جماعتى نقل كرده‌اند از جمله جاحظ در البيان و التبيين و برقى در كتاب مصابيح الظلم از كتاب محاسن و وطواط در غُرر و عُرر در ضمن كلماتى كه امام عليه السلام به فرزندش امام حسن مجتبى فرموده است ... و اين سخن حكمت‌آميز در صدر اسلام از آن حضرت مشهور بوده است سپس داستان «عمر بن على» و «سعيد بن مسيب» را در اين زمينه نقل مى‌كند. (مصادر نهج‌البلاغه، ج 4، ص 65 و 66).