قطرات اشك بر صورت او جارى گشت و گفت:

«رَحِمَ اللَّهُ أَبَا الْحَسَنِ كَانَ وَاللَّهِ كَذَلِكَ؛

خدا رحمت كند ابوالحسن على را، به خدا سوگند اين‌گونه بود». معاويه از ضِرار پرسيد: اندوه تو بر مرگ على چگونه بود؟ ضرار در پاسخ گفت: مانند اندوه كسى كه فرزندش را در دامنش سر ببرند. [1]

در نقل ديگرى در بحار آمده است كه حاضران نيز گريه كردند! [2] نيز آمده است كه معاويه به حاضران در مجلس رو كرد و گفت: اگر من از دنيا بروم هيچ يك از شما حاضر نيست چنين مدح و ثنايى درباره من داشته باشد. يكى از حاضران، با شجاعت به او پاسخ داد و گفت:

«الصَّاحِبُ عَلى‌ قَدْرِ صاحِبِهِ؛

دوست هر كس هم‌طراز خود اوست». [3]

[1]. الاستيعاب، ج 3، ص 1107.

[2]. بحارالانوار، ج 33، ص 250، ح 524.

[3]. همان، ج 41، ص 121، ح 28.