به «عظيم» اشاره به مشكلات حساب و كتاب و عبور از صراط و هول و وحشت آن است.

نكته‌ها

1. دنياى مذموم و ممدوح‌

آنچه درباره مذمت دنيا در اين روايت و روايات ديگر و بعضى از آيات قرآن وارد شده دنيايى است مملو از زرق و برق و مركب از حلال و حرام و اسراف و تبذير و دلبستگى‌ها و وابستگى‌ها، و گرنه اگر طلب دنيا از حلال و در حد اعتدال و دور از وابستگى‌ها باشد نه تنها مذموم نيست، بلكه وسيله‌اى است براى رسيدن به خير و سعادت.

دنيايى كه آميخته با حرص و فزون‌طلبى باشد چنان انسان را به خود مشغول مى‌دارد كه او را از ياد خدا غافل مى‌سازد و حتى آرامش و استراحت را از او مى‌گيرد و به اين مى‌ماند كه انسان براى مسافرت يك روزه كه مثلا با پاى پياده مى‌خواهد به نقطه خوش آب و هوايى برود به جاى غذاى يك روز معادل پنجاه روز با خود حمل كند كه تنها رنج و درد او افزون مى‌يابد و جز غذاى يك روز براى او قابل جذب نيست.

البته اولياء الله براى اين‌كه خود را همگون به قشرهاى ضعيف جامعه كنند زندگى خود را در حد كمتر از متوسطِ افراد قرار مى‌دهند و زهد و پارسايى را در پيش مى‌گيرند كه نمونه كامل آن شخص امام اميرالمؤمنين على عليه السلام است.

2. نكته شگفت‌انگيز!

در بعضى از روايات در ذيل اين حديث نكته عجيبى آمده است و آن اين‌كه چون معاويه اين اوصاف و اين سخنان را از امام عليه السلام شنيد گريه كرد به گونه‌اى كه‌