72 و قال عليه‌السلام الدَّهْرُ يُخْلِقُ الْأَبْدَانَ، وَيُجَدِّدُ الْآمَالَ، وَيُقَرِّبُ الْمَنِيَّةَ، وَيُبَاعِدُ الْأُمْنِيَّةَ: مَنْ ظَفِرَ بِهِ نَصِبَ، وَمَنْ فَاتَهُ تَعِبَ.

امام عليه السلام فرمود:

روزگار، بدن‌ها را كهنه و آرزوها را نو مى‌سازد، مرگ را نزديك و خواسته‌ها را دور مى‌كند. كسى كه (تلاش كند و) به مواهب دنيا برسد خسته مى‌شود

و كسى كه به آن نرسد رنج مى‌برد. [1]

[1]. سند گفتار حكيمانه:

نويسنده كتاب مصادر مى‌گويد: آمدى اين كلام حكمت آميز را در غررالحكم با تفاوت‌هاى متعددى ذكر كرده كه نشان مى‌دهد مصدر ديگرى در اختيار داشته، ابن جوزى نيز در كتاب تذكره آن را با تفاوت مختصرى آورده است. (مصادر نهج‌البلاغه، ج 4، ص 57).