سپس افزود:

«وَخَيْرُ النَّاسِ فِيَّ حَالًا النَّمَطُ الْأَوْسَطُ فَالْزَمُوهُ؛

بهترين مردم درباره من گروه ميانه‌رو هستند از آنان جدا نشويد».

در بحارالانوار نيز آمده است كه امير مؤمنان على عليه السلام فرمود:

«أَلَا إِنَّ خَيْرَ شِيعَتِي النَّمَطُ الْأَوْسَطُ إِلَيْهِمْ يَرْجِعُ الْغَالِي وَبِهِمْ يَلْحَقُ التَّالِي؛

بهترين شيعيان من گروه ميانه‌رو هستند، غلو كننده بايد به سوى آنان باز گردد و كوتاهى كننده عقب افتاده بايد (شتاب كند و) به آنها ملحق شود». [1]

با دقت به جوامع بشرى مى‌بينيم كه غالب نابسامانى‌ها بر سر افراط و تفريطهاست كه زاييده جهل و نادانى است؛ گاه آن‌چنان در مسائل اقتصادى قائل به آزادى مى‌شوند كه فرآيند آن نظام سرمايه‌دارى ظالم است و گاه چنان سلب آزادى مى‌كنند كه نتيجه آن نظام كمونيسم و گرفتارى‌هاى آن است، مهم يافتن خط اعتدال و ثابت ماندن بر آن است.

در حديثى از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‌خوانيم كه در روز قيامت حاكمى (از حاكمان مسلمين) را مى‌آورند كه بيش از آنچه خداوند دستور داده عمل كرده، خداوند به او مى‌گويد: بنده من چرا بيش از آنچه بايد تازيانه بزنى زدى؟ عرض مى‌كند: من براى غضب تو غضب‌ناك شدم. به او گفته مى‌شود: آيا سزاوار است غضب تو شديدتر از غضب من باشد؟ سپس حاكم ديگرى را مى‌آورند كه كوتاهى كرده خداوند به او مى‌فرمايد: چرا در برابر آنچه به تو امر كرده بودم كوتاهى كردى؟

عرض مى‌كند: پروردگارا من به او رحم كردم؟ به او گفته مى‌شود: آيا رحمت تو از رحمت من وسيع‌تر است؟ سپس هر دو را به سوى دوزخ مى‌برند.[2]

[1]. بحارالانوار، ج 6، ص 178، ح 7.

[2]. شرح نهج‌البلاغه علامه شوشترى، ج 8، ص 247.