آنها را برگرفت و روى چشم خود گذارد سپس به سينه خود چسبانيد آن‌گاه فرياد شادى كشيد بار ديگر آن را به سينه خود چسبانيد سپس خطاب به آنها گفت: شما نور چشمان من و ميوه دل من هستيد هرگاه بنى‌آدم شما را دوست دارند من به آن قانعم، هر چند بتى را پرستش نكنند (چه بتى بالاتر از شما) براى من همين بس كه فرزندان آدم به شما عشق بورزند». [1]

كوتاه سخن آنكه مال ابزارى است مشترك مانند انرژى اتم كه هم مى‌توان از آن بمب ويرانگر ساخت و هم به وسيله آن نيروى برق توليد كرد كه دنيا را روشن سازد و كارخانه ها را به حركت درآورد، هر چند اين نيرو هنگامى كه به دست ناصالحان بيفتد غالباً در جنبه‌هاى ويرانگر به كار گرفته مى‌شود.

[1]. بحارالانوار، ج 70، ص 137، ح 3.