شرح و تفسير بيمارى و ريزش گناهان‌

مطابق اين روايت، امام عليه السلام هنگامى كه يكى از ياران خود را بيمار مى‌بيند (ضمن احوال‌پرسى) به او مى‌فرمايد: «خداوند اين درد و بيمارى تو را سبب ريزش گناهانت قرار داد»؛

(وَقَالَ عليه السلام: لِبَعْضِ أَصْحَابِهِ فِي عِلَّةٍ اعْتَلَّهَا: جَعَلَ اللَّهُ مَا كَانَ مِنْ شَكْوَاكَ حَطّاً لِسَيِّئَاتِكَ)

. اين بشارت بزرگى بود كه امام عليه السلام به آن يار بيمار داد كه قطعا سبب شادى او شد، و فشار درد و بيمارى را براى او كاست و روحيه‌اى را كه بيمار براى مبارزه با مرض بايد پيدا كند در او دميد.

مى‌دانيم درد و رنج‌ها و بلاها و حوادث ناگوار فلسفه‌ها متعددى دارد؛ يكى از آن فلسفه‌ها آمرزش گناهان است؛ يعنى خداوند مى‌خواهد بنده صالحش را كه لغزشى داشته در همين دنيا پاك كند تا حساب او به قيامت نيفتد.

اضافه بر اين، انسان در حال بيمارى توجه خاصى به خدا پيدا مى‌كند و گاه به ياد مرگ مى‌افتد و از گناهان خود توبه مى‌كند و همين بيدارى و آگاهى و توبه نيز سبب ديگرى براى ريزش گناهان اوست.

قرآن مجيد در آيه 12 سوره يونس مى‌فرمايد: « «وَإِذا مَسَّ الْإِنْسانَ الضُّرُّ دَعانا لِجَنْبِهِ أَوْ قاعِداً أَوْ قائِماً»؛ هنگامى كه به انسان زيان (و ناراحتى و بيمارى) برسد ما را (در هر حال) در حالى كه به پهلو خوابيده يا نشسته يا ايستاده است‌