شرح و تفسير تشريفات زشت و زيان‌آور

«اين سخن را امام زمانى بيان فرمود كه در مسير حركتش به شام كشاورزان و دهبانان شهر انبار با او ملاقات كردند (و به عنوان احترام به امام) از مركب پياده شده و با سرعت پيش روى او حركت كردند (و اين مراسم را كه نشانه خضوع فوق العاده در برابر امراى ستمگر بود انجام دادند) امام عليه السلام فرمود: اين چه كارى بود كه كرديد؟»؛

(وَقَالَ عليه السلام: وَقَدْ لَقِيَهُ عِنْدَ مَسِيرِهِ إِلَى الشَّامِ دَهَاقِينُ الْأَنْبَارِ، فَتَرَجَّلُوا [1] لَهُ وَاشْتَدُّوا [2] بَيْنَ يَدَيْهِ، فَقَالَ: مَا هَذَا الَّذِي صَنَعْتُمُوهُ)

. «عرض كردند اين رسوم و آدابى است كه ما اميران خود را با آن بزرگ مى‌داريم»؛

(فَقَالُوا: خُلُقٌ مِنَّا نُعَظِّمُ بِهِ أُمَرَاءَنَا)

. «امام عليه السلام فرمود: به خدا سوگند زمامداران شما از اين عمل بهره‌اى نمى‌برند و شما با اين كار در دنيا مشقت بر خود هموار مى‌سازيد و در قيامت بدبخت مى‌شويد»؛

(فَقَالَ: وَاللَّهِ مَا يَنْتَفِعُ بِهَذَا أُمَرَاؤُكُمْ! وَإِنَّكُمْ لَتَشُقُّونَ عَلى‌ أَنْفُسِكُمْ فِي دُنْيَاكُمْ، وَتَشْقَوْنَ بِهِ فِى آخِرَتِكُمْ)

. سپس افزود: «چه زيان‌بار است مشقتى كه به دنبال آن عقاب الهى باشد و چه پرسود است آرامشى كه با آن امان از آتش دوزخ فراهم گردد»؛

(وَ مَا أَخْسَرَ

[1]. «تَرَجَّلوا» به معنى پياده شدن از مركب است.

[2]. «اشتدّوا» به‌معنى دويدن و راه رفتن با سرعت است.