هموار مى‌سازيد و در قيامت بدبخت مى‌شويد. چه زيان‌بار است مشقتى كه به دنبال آن عقاب الهى باشد و چه پرسود است آرامشى كه با آن امان از آتش دوزخ فراهم گردد. [1]

[1]. سند گفتار حكيمانه:

در كتاب مصادر نهج‌البلاغه آمده است كه قبل از مرحوم سيّد رضى، نصر بن مزاحم (متوفاى 202) در كتاب صفين آن را با تفاوت‌هايى (كه بعداً اشاره خواهيم كرد) ذكر كرده است ولى مضمون هر دو يكى است. (مصادر نهج‌البلاغه، ج 4، ص 34).

اضافه بر اين ابن اعثم كوفى (متوفاى 314) كه قبل از سيّد رضى مى‌زيسته نيز آن را در كتاب فتوح آورده است. (تمام نهج‌البلاغه، ص 651).