آمده است هنگامى كه امام عليه السلام ايمان را در پاسخ سؤالى به اين صورت جالب و جاذب و مشروح تفسير فرمود به قدرى در حاضران اثر گذاشت كه مردى از آن ميان برخاست و سر مبارك امام را بوسيد. [1]

نكته اركان نفاق‌

در بخش ديگرى از اين روايت مهم كه در كتاب‌ كافى‌ و بعضى منابع ديگر ذكر شده، اركان نفاق و صفات منافقان مشروحاً آمده است و در آغاز آن مى‌فرمايد: «نفاق (نيز) بر چهار پايه استوار است: بر هواى نفس، سستى و تهاون، تعصب و طمع»؛

(وَالنِّفَاقُ عَلَى أَرْبَعِ دَعَائِمَ عَلَى الْهَوَى وَالْهُوَيْنَا وَالْحَفِيظَةِ وَالطَّمَع)

. سپس براى هوا چهار شعبه: (بغى، عدوان، شهوت و طغيان) و براى سستى و تهاون چهار شعبه: (مغرور شدن، آرزوهاى دور و دراز، ترس از غير خدا و مماطله و سستى) و براى حفيظة (تعصب) چهار شعبه ذكر شده: «كبر، تفاخر، خودبزرگ‌بينى و عصبيت» و براى طمع نيز چهار شاخه آمده است: (شادى (از زر و زيور دنيا)، خودباختگى، لجاجت و فزون‌طلبى). [2]

[1]. شرح نهج‌البلاغه علامه شوشترى، ج 12، ص 352.

[2]. براى توضيح بيشتر مى‌توانيد به مرآة العقول (شرح كافى)، ج 11 مراجعه فرمائيد.