غير آن شامل شود.

منظور از غضب براى خدا اين است هنگامى كه حدى از حدود الهى شكسته شود يا مظلومى گرفتار ظالمى گردد انسان خشمگين شود و به دفاع برخيزد. در حديثى مى‌خوانيم هنگامى كه موسى عليه السلام از خداوند سؤال كرد: چه كسانى را روز قيامت كه سايه‌اى جز سايه تو نيست در سايه عرشت قرار مى‌دهى؟ خداوند به او وحى فرمود و گروهى را برشمرد از جمله فرمود:

«وَ الَّذِينَ يَغْضَبُونَ لِمَحَارِمِي إِذَا اسْتُحِلَّتْ مِثْلَ النَّمِرِ إِذَا حَرِدَ؛

كسانى كه به سبب حلال شمردن محارم الهى خشمگين مى‌شوند همچون پلنگى كه مجروح شده است». [1]

در حديثى از امام صادق عليه السلام آمده است هنگامى كه دو فرشته مأمور شدند شهرى از معصيت‌كاران را زير و رو كنند پيرمردى را ديدند كه به دعا و تضرع در پيشگاه الهى مشغول است يكى از آن دو فرشته به ديگرى گفت: مگر اين پيرمرد دعا كننده را نمى‌بينى؟ بار ديگر از خدا كسب تكليف كنيم خطاب آمد كه برويد و دستور مرا انجام دهيد و در بيان علت آن فرمود:

«فَإِنَّ ذَا رَجُلٌ لَمْ يَتَمَعَّرْ وَجْهُهُ غَيْظاً لِي قَطُّ؛

اين مردى است كه هرگز چهره‌اش به دليل خشم بر معصيتِ معصيت‌كاران دگرگون (و سرخ) نمى‌شد». [2]

منظور از جمله‌

«غَضِبَ اللَّهُ لَهُ وَأرْضاهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ»

اين است كه اگر ستمى به او برود و حقى از او ضايع شود خداوند به سبب آن خشمگين مى‌شود و اگر در دنيا جبران نكند در قيامت او را خشنود خواهد ساخت.

نكته اصول موفقيّت در كارها

آنچه امام عليه السلام در اين بخش از سخنان پرمعنايش درباره اركان ايمان‌

[1]. بحارالانوار، ج 13، ص 351، ح 42.

[2]. كافى، ج 5، ص 58، ح 8.