بِالْمَعْرُوفِ شَدَّ ظُهُورَ الْمُؤْمِنِينَ، وَمَنْ نَهَى عَنِ الْمُنْكَرِ أَرْغَمَ أُنُوفَ الْكَافِرِينَ؛ وَمَنْ صَدَقَ فِي الْمَوَاطِنِ قَضَى‌ مَا عَلَيْهِ، وَمَنْ شَنِئَ الْفَاسِقِينَ وَغَضِبَ لِلَّهِ، غَضِبَ اللَّهُ لَهُ وَأَرْضَاهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ.

ترجمه‌

از امام عليه السلام درباره ايمان سؤال شد فرمود: ايمان بر چهار پايه استوار است: بر «صبر» و «يقين» و «عدالت» و «جهاد».

صبر از ميان آنها، بر چهار شعبه استوار است؛ بر اشتياق، ترس، زهد و انتظار.

آن‌كس كه مشتاق بهشت باشد، شهوات و تمايلات سركش را به فراموشى مى‌سپارد و آن‌كس كه از آتش جهنم بيمناك باشد از گناهان دورى مى‌گزيند و كسى كه زاهد و بى‌اعتنا به دنيا باشد مصيبت‌ها را ناچيز مى‌شمرد و آن‌كس كه انتظار مرگ را مى‌كشد براى انجام اعمال نيك سرعت مى‌گيرد.

يقين نيز بر چهار شاخه استوار است: بر بينش هوشمندانه و عميق و پى بردن به دقايق حكمت و پند گرفتن از عبرت‌ها و اقتدا به روش پيشينيان (صالح).

كسى كه بينايى هوشمندانه داشته باشد حكمت و دقايق امور براى او روشن مى‌شود و كسى كه دقايق امور براى او روشن شود عبرت فرا مى‌گيرد و كسى كه درس عبرت گيرد چنان است كه گويا هميشه با گذشتگان بوده است.

عدالت نيز چهار شعبه دارد: فهم دقيق، علم و دانش عميق، قضاوت صحيح و روشن و حلم و بردبارى راسخ. كسى كه درست بينديشد به اعماق دانش آگاهى پيدا مى‌كند و كسى كه به عمق علم و دانش برسد از سرچشمه احكام، سيراب مى‌گردد و آن كس كه حلم و بردبارى پيشه كند گرفتار تفريط و كوتاهى در امور خود نمى‌شود و در ميان مردم با آبرومندى زندگى خواهد كرد.

جهاد (نيز) چهار شاخه دارد: امر به معروف، نهى از منكر، صدق و راستى در