شرح و تفسير از مهلت الهى بترس‌

امام عليه السلام در اين سخن حكمت‌آميزش به گنهكاران مغرور هشدار مى‌دهد و مى‌فرمايد: «اى فرزند آدم! هنگامى كه مى‌بينى پروردگارت نعمت‌هايش را پى در پى بر تو مى‌فرستد در حالى كه تو معصيت او را مى‌كنى از او بترس (مبادا مجازات سنگينش در انتظار تو باشد)»؛

(يَا بْنَ آدَمَ، إِذَا رَأَيْتَ رَبَّكَ سُبْحَانَهُ يُتَابِعُ عَلَيْكَ نِعَمَهُ وَأَنْتَ تَعْصِيهِ فَاحْذَرْهُ)

. گنهكاران سه دسته‌اند: گروهى آلودگى كمى دارند و يا اعمال نيك بسيار توأم با صفاى دل. خداوند اين گروه را در همين جهان گرفتار مجازات‌هايى مى‌كند تا پاك شوند و پاك از جهان بروند.

گروه ديگرى گناهان سنگين‌تر و مجازات بيشترى دارند كه خداوند به آنها فرمان توبه داده و اگر توبه نكنند در آخرت گرفتارند.

گروه سومى هستند كه طغيان و سركشى را به حد اعلى رسانده‌اند خداوند آنها را در همين دنيا گرفتار عذاب استدراج مى‌كند. منظور از عذاب استدراجى اين است كه لطف و رحمت خود را از آنها مى‌گيرد و توفيق را از آنها سلب مى‌كند، ميدان را براى آنها باز مى‌گذارد، بلكه هر روز نعمت بيشترى به آنها مى‌دهد تا پشت آنها از بار گناه سنگين گردد. ناگهان مجازات سنگين و دردناكى به سراغشان مى‌آيد و آنها را در هم مى‌كوبد و به يقين مجازات در اين حالت كه‌