24 و قال عليه‌السلام مِنْ كَفَّارَاتِ الذُّنُوبِ الْعِظَامِ إِغَاثَةُ الْمَلْهُوفِ، وَالتَّنْفِيسُ عَنِ الْمَكْرُوبِ.

امام عليه السلام فرمود:

از جمله كفاره‌هاى گناهان بزرگ، به فرياد بيچاره و مظلوم رسيدن‌

و تسلّى دادن به افراد غمگين است. [1]

[1]. سند گفتار حكيمانه:

نويسنده كتاب مصادر نهج‌البلاغه مى‌گويد: اين سخن حكمت‌آميز را أبو حيان توحيدى كه پيش از سيّد رضى مى‌زيسته در البصائر و الذخائر و بعد از سيّد رضى، قاضى قضاعى در دستور معالم الحكم، سبط ابن جوزى در تذكرة الخواص آورده است. با توجه به اينكه ابن جوزى در كتاب خود تصريح مى‌كند اين كلمات را كه با سندهاى معتبرى نزد من ثابت شده در كتاب خود آورده‌ام، نشان مى‌دهد آن را از منبع ديگرى گرفته است. (مصادر نهج‌البلاغه، ج 4، ص 24).

در كتاب تمام نهج‌البلاغه نيز اين جمله‌هاى حكمت‌آميز در ضمن خطبه‌اى معروف به «خطبة الوسيلة» آمده است. (تمام نهج‌البلاغه، ص 158).