21 و قال عليه‌السلام قُرِنَتِ الْهَيْبَةُ بِالْخَيْبَةِ وَالْحَيَاءُ، بِالْحِرْمَانِ، وَالْفُرْصَةُ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ، فَانْتَهِزُوا فُرَصَ الْخَيْرِ.

امام عليه السلام فرمود:

ترس (نابجا) با نااميدى مقرون است و كم‌رويى با محروميت همراه، فرصت‌ها همچون ابر در گذرند؛ ازاين‌رو، فرصت‌هاى نيك را غنيمت بشماريد

(و پيش از آنكه از دست برود، از آن استفاده كنيد). [1]

[1]. سند گفتار حكيمانه:

جمعى از دانشمندان اسلامى اين حديث را پيش از سيّد رضى در كتاب‌هاى خود آورده‌اند از جمله ابن عبد ربه (متوفاى 328) در عقد الفريد و ابن قتيبه (متوفاى 276) در عيون الاخبار و ابن شعبه (متوفاى 332) در تحف العقول البته با تفاوتى. (مصادر نهج‌البلاغه، ج 4، ص 21).

در كتاب تمام نهج‌البلاغه اين جمله‌هاى حكمت‌آميز را در ضمن خطبه‌اى معروف به خطبة الوسيلة با تفاوت‌هايى نقل كرده است كه با اين جمله شروع مى‌شود «الْحَمْدُ للَّهِ الَّذي مَنَعَ الأَوْهَامَ أَنْ تَنَالَ وُجُودَه». (تمام نهج‌البلاغه، ص 154).