اكرم صلى الله عليه و آله نقل مى‌كند و مى‌فرمايد: «زيرا من بارها از رسول خدا- كه درود خدا بر ايشان و خاندان پاكش باد- اين سخن را شنيدم كه مى‌فرمود: «امتى كه در آن حق ضعيف از زورمند با صراحت گرفته نشود هرگز روى قداست و پاكى را نخواهد ديد (و آرامش از آنها رخت بر مى‌بندد)»؛

(فَإِنِّي سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلى اللَّه عليه وآله وسلم يَقُولُ فِي غَيْرِ مَوْطِنٍ: لَنْ تُقَدَّسَ أُمَّةٌ لَايُؤْخَذُ لِلضَّعِيفِ فِيهَا حَقُّهُ مِنَ الْقَوِيِّ غَيْرَ مُتَتَعْتِعٍ)

. منظور از تقدس و پاكيزگى همان پاكيزه شدن از ظلم و جور و جنايت و هرج و مرج است، چرا كه اگر ضعيفان جامعه پناهگاهى براى خود پيدا نكنند دست به دست هم مى‌دهند و شورشى به راه مى‌اندازند كه كنترل آن بسيار مشكل و گاه غير ممكن است و تاريخ نشان مى‌دهد كه قيام ضعفاى جامعه و شورش‌هاى فراگير از همين جا سرچشمه مى‌گيرد.

بنابراين آنچه امام و همچنين پيامبر اكرم فرمودند افزون بر اينكه دستورى اخلاقى و انسانى و سبب پيشرفت دين و آيين است جنبه سياسى هم دارد.

در حديثى ابن مسعود نقل مى‌كند:

«أَتَى النَّبِيَّ صلى الله عليه و آله رَجُلٌ يُكَلِّمُهُ فَأُرْعِدَ فَقَالَ هَوِّنْ عَلَيْكَ فَلَسْتُ بِمَلِكٍ إِنَّمَا أَنَا ابْنُ امْرَأَةٍ كَانَتْ تَأْكُلُ الْقَدَّ؛

مردى خدمت پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله آمد و در حالى كه با پيامبر صحبت مى‌كرد مى‌لرزيد. پيغمبر فرمود كار را بر خود آسان گير (بيهوده نترس) من شاه نيستم. من فرزند زنى هستم كه غذاى بسيار ساده‌اى مى‌خورد». [1]

آن‌گاه امام عليه السلام در دستور ديگرى به دنبال دستور بار عام براى همه حاجت‌مندان مى‌افزايد: «سپس خشونت و كندى و ناتوانى آنها را در سخن، تحمل كن و هرگونه محدوديت و تنگخويى و استكبار در برابر آنها را از خود دور ساز (تا بتوانند حرف دل خود را بگويند) خداوند با اين كار، رحمت واسعه‌

[1]. بحارالانوار، ج 16، ص 229