بخش دوم‌

وَأَمَّا مَا سَأَلْتَ عَنْهُ مِنْ رَأْيِي فِي الْقِتَالِ، فَإِنَّ رَأْيِي قِتَالُ الْمُحِلِّينَ حَتَّى أَلْقَى‌ اللَّهَ؛ لَايَزِيدُنِي كَثْرَةُ النَّاسِ حَوْلِي عِزَّةً، وَلَا تَفَرُّقُهُمْ عَنِّي وَحْشَةً، وَلَا تَحْسَبَنَّ ابْنَ أَبِيكَ- وَلَوْ أَسْلَمَهُ النَّاسُ- مُتَضَرِّعاً مُتَخَشِّعاً، وَلَا مُقِرّاً لِلضَّيْمِ وَاهِناً، وَلَا سَلِسَ الزِّمَامِ لِلْقَائِدِ، وَلَا وَطِي‌ءَ الظَّهْرِ لِلرَّاكِبِ الْمُتَقَعِّدِ، وَلَكِنَّهُ كَمَا قَالَ أَخُو بَنِي سَلِيمٍ:

ترجمه‌

و اما آنچه درباره جنگ از من پرسيده‌اى و رأيم را خواسته‌اى، عقيده من اين است، با كسانى كه پيمان شكنى (و نقض بيعت) و پيكار با ما را حلال مى‌شمرند مبارزه كنم تا آن‌گاه كه خدا را ملاقات نمايم (و چشم از جهان بپوشم) (در اين راه) نه كثرت جمعيّت مردم در اطرافم بر عزت و قدرت من مى‌افزايد و نه پراكندگى آنها از اطراف من موجب وحشتم مى‌شود. (برادر!) هرگز گمان مبر كه فرزند پدرت- هرچند مردم او را رها كنند- از در تضرع و خشوع (در برابر دشمن) درآيد، يا در برابر ظلم و ستم سستى به خرج دهد، يا زمام خويش را به دست هر كس بسپارد، و يا به اين و آن سوارى دهد؛ ولى وضع من همان‌گونه است كه شاعر بنى سليم گفته است:

هرگاه از من بپرسى چگونه‌اى؟ مى‌گويم: در برابر مشكلات زمان صبور و بااستقامتم!