شرع و به اصطلاح شبهات حكميه مى‌پردازد و راه كشف احكام الهى را در مسائل مربوط به لشكر، جنگ و صلح و ساير مسائل مرتبط به حكومت به او نشان مى‌دهد و به اصطلاح او را به اجتهاد در احكام الهى با استفاده از منابع فرا مى‌خواند، زيرا حضرت چنين آمادگى را در او مى‌ديد. مى‌فرمايد: «امور مهمى كه بر تو، سنگين مى‌شود و در كارهاى مختلف، مشتبه و پيچيده مى‌گردد به خدا و پيامبر بازگردان (و از گفته آنها براى كشف احكام كمك بگير)»؛

(وَارْدُدْ إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ مَا يُضْلِعُكَ مِنَ الْخُطُوبِ، وَيَشْتَبِهُ عَلَيْكَ مِنَ الْأُمُورِ).

آن‌گاه به آيه شريفه استناد مى‌كند و مى‌فرمايد: «خداوند متعال به گروهى كه دوست دارد آنها را ارشاد و راهنمايى كند چنين فرموده: اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد اطاعت كنيد خدا را و اطاعت كنيد پيامبر (خدا) و پيشوايان (معصوم) خود را و اگر در چيزى اختلاف كرديد آن را به خدا و رسولش ارجاع دهيد (و از آنها داورى بطلبيد)»؛

(فَقَدْ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى لِقَوْمٍ أَحَبَّ إِرْشَادَهُمْ‌

«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ فَإِنْ تَنازَعْتُمْ فِي شَيْ‌ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ» [1]).

سپس مى‌افزايد: «باز گرداندن به خدا به معناى تمسك جستن به قرآن كريم و گرفتن دستور از آيات محكمات آن است و بازگرداندن به پيامبر همان تمسك به سنّت قطعى و مورد اتفاق آن حضرت است كه اختلافى در آن نيست»؛

(فَالرَّدُّ إِلَى اللَّهِ الْأَخْذُ بِمُحْكَمِ كِتَابِهِ، وَالرَّدُّ إِلَى الرَّسُولِ الْأَخْذُ بِسُنَّتِهِ الْجَامِعَةِ غَيْرِ الْمُفَرِّقَةِ).

تعبير به‌

«ما يُضْلِعُكَ»

با توجّه به اينكه «ضَلْع»؛ (بر وزن منع) در اصل به معناى بار سنگينى است كه گاه انسان را به اين‌سو و آن‌سو مايل مى‌كند، اشاره به اين است كه هر حكم مشكل و پيچيده‌اى پيش آمد بايد از طريق مراجعه به كتاب و سنّت حل شود.

[1]. نساء، آيه 59.