اسلامى زندگى مى‌كنند (و در برابر حفظ جان و مالشان به حكومت اسلامى مالياتى مى‌پردازند).

و گروهى از مسلمانان (زمين‌هاى خراجى را كشاورزى مى‌كنند و خراج آن را مى‌پردازند).

جمع ديگرى تاجران و صنعت‌گران‌اند.

گروه ديگر طبقه پايين اجتماع از نيازمندان و محرومان (و از كارافتادگان و پيران ناتوان و كهن‌سال هستند كه قادر بر انجام هيچ كارى نيستند). خداوند براى هركدام از اين گروه‌ها سهمى مقرر داشته و در كتاب خود يا سنّت پيغمبر صلى الله عليه و آله وظيفه جداگانه‌اى تعيين كرده كه به صورت عهدى از سوى او در نزد ما محفوظ است.

شرح و تفسير اقشار مختلف اجتماعى‌

امام عليه السلام در اين بخش از عهدنامه خود به يكى از مهم‌ترين بحث‌هاى سياسى و اجتماعى مى‌پردازد و مردمى را كه در يك جامعه زندگى مى‌كنند به هفت طبقه يا هفت قشر و جمعيت و گروه تقسيم مى‌فرمايد. پيش از ذكر اين اقسام شايسته است به اين نكته كه بعضى از شارحان نهج‌البلاغه به آن اشاره كرده‌اند اشاره شود كه انسان به‌طور طبيعى اجتماعى آفريده شده (مدنى بالطبع) زيرا از يك‌سو نيازهاى بشر به‌قدرى متنوع و زياد است كه هيچ كس به تنهايى نمى‌تواند از عهده تأمين آنها برآيد. افزون بر اين هيچ انسانى قانع به زندگى يكنواخت نيست، بلكه جامعه بشرى دائما به سوى تحول و تكامل پيش مى‌رود و اين پيشرفت، تنوع نيازهاى او را افزون‌تر مى‌كند و براى حل مشكلات هيچ راه عاقلانه‌اى وجود ندارد جز اينكه هر گروه به تأمين بخشى از اين نيازها بپردازند