در حديثى از امام باقر عليه السلام مى‌خوانيم كه فرمود: «هيچ كس بر ديگرى ستم نمى‌كند مگر اينكه خداوند به سبب آن او را كيفر مى‌دهد؛ كيفرى در جانش يا در مالش». [1]

در كلمات قصار امام عليه السلام در غررالحكم‌ نيز آمده است:

«مَنْ عَمِلَ بِالْجَوْرِ عَجَّلَ اللَّهُ هُلْكَه؛

كسى كه ستم كند خداوند در هلاكت او تسريع مى‌كند». [2]

همچنين در حديثى از امام صادق عليه السلام مى‌خوانيم كه خداوند به يكى از انبيا كه در كشور يكى از ستمكاران زندگى مى‌كرد، وحى فرستاد كه به سراغ اين مرد جبار برو و به او بگو:

«إِنَّنِي لَمْ أَسْتَعْمِلْكَ عَلَى سَفْكِ الدِّمَاءِ وَاتِّخَاذِ الْأَمْوَالِ وَإِنَّمَا اسْتَعْمَلْتُكَ لِتَكُفَّ عَنِّي أَصْوَاتَ الْمَظْلُومِينَ فَإِنِّي لَمْ أَدَعْ ظُلَامَتَهُمْ وَإِنْ كَانُوا كُفَّاراً؛

من اين مقام را به تو ندادم كه خون بى‌گناهان را بريزى و اموال مردم را بگيرى بلكه اين مقام را بدين جهت به تو دادم كه صداى ناله مظلومان را بدرگاه من فروبنشانى، زيرا من از ستمى كه بر آنها رفته صرف نظر نمى‌كنم، هرچند كافر باشند». [3]

ابن عباس كه بسيارى از علوم خود را از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و على عليه السلام گرفته است مى‌گويد: «من از قرآن مجيد به‌خوبى استفاده كردم كه ظلم و ستم خانه‌ها را ويران مى‌كند». سپس به اين آيه اشاره كرد: « «فَتِلْكَ بُيُوتُهُمْ خَاوِيَةٌ بِمَا ظَلَمُوا»؛ اين خانه‌هاى آنهاست كه بسبب ظلم و ستمشان خالى (و ويران) مانده است». [4]

در حديثى از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‌خوانيم:

«أسْرَعُ الْخَيْرُ ثَواباً الْبِرُّ وَصِلَةُ الرَّحِمِ وَأسْرَعُ الشَّرُّ عُقُوبَةً الْبَغْىُ وَقَطِيعَةُ الرَّحِمِ؛

از كارهاى خير چيزى كه از همه زودتر

[1]. كافى، ج 2، ص 332، ح 12.

[2]. غررالحكم، ح 8047.

[3]. كافى، ج 2، ص 333، ح 14.

[4]. تفسير نمونه، ج 15، ذيل سوره كهف، آيه 42.