أَمَّا بَعْدُ، فَقَدْ بَلَغَنِي مَوْجِدَتُكَ مِنْ تَسْرِيحِ الْأَشْتَرِ إِلَى‌ عَمَلِكَ، وَإِنِّي لَمْ أَفْعَلْ ذَلِكَ اسْتِبْطَاءً لَكَ فِي الْجَهْدَ، وَلَا ازْدِيَاداً لَكَ فِي الْجِدِّ، وَلَوْ نَزَعْتُ مَا تَحْتَ يَدِكَ مِنْ سُلْطَانِكَ، لَوَلَّيْتُكَ مَا هُوَ أَيْسَرُ عَلَيْكَ مَئُونَةً وَأَعْجَبُ إِلَيْكَ وِلَايَةً. إِنَّ الرَّجُلَ الَّذِي كُنْتُ وَلَّيْتُهُ أَمْرَ مِصْرَ كَانَ رَجُلًا لَنَا نَاصِحاً، وَعَلَى‌ عَدُوِّنَا شَدِيداً نَاقِماً، فَرَحِمَهُ اللَّهُ! فَلَقَدِ اسْتَكْمَلَ أَيَّامَهُ، وَلَاقَى‌ حِمَامَهُ، وَنَحْنُ عَنْهُ رَاضُونَ؛ أَوْلَاهُ اللَّهُ رِضْوَانَهُ، وَضَاعَفَ الثَّوَابَ لَهُ فَأَصْحِرْ لِعَدُوِّكَ وَامْضِ عَلَى‌ بَصِيرَتِكَ، وَشَمِّرْ لِحَرْبِ مَنْ حَارَبَكَ، وَادْعُ إِلى‌ سَبِيلِ رَبِّكَ، وَأَكْثِرِ الاسْتِعَانَةَ بِاللَّهِ يَكْفِكَ مَا أَهَمَّكَ وَيُعِنْكَ عَلَى‌ مَا يُنْزِلُ بِكَ، إِنْ شَاءَ اللَّهُ.

ترجمه‌

اما بعد (از حمد و ثناى الهى) به من خبر رسيده كه از فرستادن «اشتر» به سوى منطقه‌اى كه تحت ولايت توست ناراحت شده‌اى؛ ولى (بدان) من اين كار را نه به اين جهت انجام دادم كه تو در تلاش و كوشش خود كندى كرده‌اى و نه براى اينكه جديت بيشترى به خرج دهى (بلكه اين كار مصالح ديگرى داشته است) و اگر من آنچه را در اختيار تو قرار داده بودم مى‌گرفتم تو را والى و حاكم جاى ديگرى قرار مى‌دادم كه هزينه (و نگهدارى) آن براى تو آسان‌تر و حكومت آن برايت مطلوب‌تر و جالب‌تر باشد. آن مردى كه من او را والى مصر كرده بودم مردى بود كه نسبت به ما خيرخواه و در برابر دشمنان ما سرسخت و انتقام‌گير بود، خدايش رحمت كند عمر خود را به پايان برد و مرگ را ملاقات كرد در حالى كه ما از او راضى و خشنود بوديم خداوند نيز نعمت رضايت و بهشت خويش را