30. سامان بخشيدن به وضع خراج و ماليات و توجّه به عمران و آبادى بيش از توجّه به جمع‌آورى خراج.

31. ويژگى‌هاى مربوط به دبيران و مسئولان اسناد و منشيان خاص و تقسيم كار در ميان آنها به‌طور دقيق.

32. رسيدگى كامل به وضع تجار و صنعت‌گران و آنهايى كه براى نقل و انتقال يا توليد نيازمندى‌هاى مردم صادقانه خدمت مى‌كنند و نظارت دقيق بر معاملات، نرخ اجناس و مبارزه با احتكار.

33. باز هم تأكيد بيشتر به قشر محروم و كم درآمد جامعه، و لزوم رسيدگى مداوم و خبر گرفتن از وضع آنها.

34. لزوم رسيدگى به وضع ايتام و كهن‌سالان.

35. تعيين وقت مشخصى براى ملاقات عمومى و اجازه دادن تماس مردم به‌طور مستقيم با زمامدارشان.

36. تعيين وقت خاصّ ديگرى براى كارگزاران جهت حلّ مشكلات خاص آنها.

37. تنظيم برنامه دقيق براى كارهاى مختلف روزها.

38. اهتمام به اقامه فرايض و اهمّيّت دادن به نماز جماعت و چگونگى برگزارى آن و تعيين وقت فراغتى براى ارتباط با پروردگار عالم.

39. فاصله نگرفتن از مردم براى مدّت طولانى.

40. چگونگى برخورد با همكاران خاص و صاحبان اسرار كشور.

41. رعايت دقيق حقوق همه اعم از افراد نزديك و دور.

42. اعلام عذر موجه در برابر كمبودها و مشكلات و سوء ظن‌ها.

43. پذيرش دعوت دشمنان به صلح در عين رعايت هوشيارى در برابر آنان و احترام به قراردادهايى كه با آنها برقرار مى‌شود.