و دنياپرست.

13. كنار گذاردن سردمداران حكومت‌هاى ستمگر پيشين و به عكس ارتباط داشتن با اهل ورع و صداقت و ايمان.

14. تشويق نيكوكاران و سرزنش و كيفر بدكاران.

15. جلب حسن ظن مردم از طريق احسان و نيكى و سبك كردن بار هزينه‌ها.

16. احترام به آداب و رسوم نيك پيشين.

17. تداوم نشست و مشورت با علما و خردمندان.

18. تقسيم رعايا به گروه‌هاى مختلف و رسيدگى به هر كدام طبق نيازها و موقعيّت‌ها.

19. نهايت تأكيد بر رعايت حال قشر محروم.

20. ويژگى‌هاى فرماندهان نظامى و افسران لشكر.

21. توجّه خاص به سوابق اشخاص و خاندان‌هاى خوش‌نام و صالح.

22. ويژگى‌هاى فرماندهان ارشد.

23. تأكيد بر اصل عدالت كه مايه روشنى چشم زمامداران است.

24. ستايش از كارهاى خوب نيكوكاران تا انگيزه‌اى براى همگان در كار نيك گردد.

25. سنجش ارزش كار هركس بدون توجّه به موقعيّت اجتماعى او.

26. مراجعه به كتاب و سنّت در حل مشكلات و استنباط احكام.

27. شرايط قضات و صفات لازم در آنها.

28. زير نظر داشتن احكام قضايى قضات و تأمين كامل هزينه‌هاى زندگى آنها براى جلوگيرى از ابتلا به رشوه‌خوارى.

29. بيان معيار در انتخاب فرمانداران بلاد و پرداختن حقوق كافى به آنان و گماردن عيون (مأموران اطّلاعاتى) بر كارهاى آنها.