زنى بود كه اسلام آورد. در كتب رجال و تاريخ او را مردى با فضيلت و قوى شمرده‌اند. در زمان حكومت امير مؤمنان على عليه السلام مدتى والى مدينه و سپس والى مكّه شد و در اين سِمت تا زمان شهادت امير مؤمنان عليه السلام باقى ماند و در سال 38 هجرى به عنوان اميرالحاج از سوى آن حضرت انتخاب شد. مى‌گويند هنگامى كه امير مؤمنان عليه السلام در محراب عبادت در خون خود غلطيد، قثم در مسجد كوفه حاضر بود و هنگامى كه ابن ملجم در حال فرار بود او را دستگير كرد.

در ايام معاويه به موجب دوستى كه با سعيد بن عثمان، والى خراسان داشت به خراسان رفت و در جنگى كه در سمرقند واقع شد حضور داشت و در آنجا به شهادت رسيد. [1]

[1]. مكاتيب الائمة، استيعاب، اسد الغابة و لغت‌نامه دهخدا.