و تفريط روا مداريد و بايد در ميان امواج مشكل‌ها براى حق و به‌سوى حق فرو رويد. اگر اين وظايف را نسبت به من انجام ندهيد آن كس كه راه كج مى‌رود از همه نزد من خوارتر است. سپس او را به سختى كيفر مى‌دهم و راه فرارى نزد من نخواهد داشت، بنابراين بايد حقوق خود را از امراى خود بگيريد و حقوق آنها را كه با آن خداوند كار شما را اصلاح مى‌كند به آنها بپردازيد. والسّلام.

شرح و تفسير حقوق امام و حقوق فرماندهان‌

امام عليه السلام در اين بخش از نامه خود آنچه را به صورت كلى و سربسته در بخش قبل بدان اشاره فرموده به طور مشروح بيان مى‌كند.

نخست به حقوقى كه مردم بر او دارند اشاره كرده و روى پنج حق انگشت مى‌گذارد.

در اوّلين حق مى‌فرمايد: «آگاه باشيد حق شما بر من اين است كه جز اسرار جنگى چيزى را از شما پنهان ندارم»؛

(أَلَا وَإِنَّ لَكُمْ عِنْدِي أَلَّا أَحْتَجِزَ [1] دُونَكُمْ سِرّاً

إِلَّا فِي حَرْبٍ).

به يقين پنهان داشتن اسرار از ياران و دوستان، نوعى ابراز بى‌اعتمادى به آنهاست و در بسيارى از موارد سبب بدبينى يا تفسيرهاى گوناگون براى يك واقعه مى‌شود؛ اما هنگامى كه رئيس جمعيّت به‌طور كامل خبررسانى كند، پيوندهاى عاطفى محكم‌تر و سوء ظن و بدبينى كمتر خواهد شد، هر چند مواردى هست كه چاره‌اى جز كتمان اسرار آن نيست؛ مانند مسائل جنگى، زيرا اگر دشمن از برنامه‌ريزى جنگ باخبر شود خود را در مقابل آن مقاوم مى‌سازد

[1]. «أحْتَجِزَ» از ريشه «حَجْز» بر وزن «عجز» و معناى اصلى آن منع كردن و فاصله افكندن است. سپس به پنهان‌داشتن و مستور نمودن كه مانع از مشاهده يا اطّلاع بر چيزى است اطلاق شده است.