عزت اسلام و مسلمانان است.

امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد:

«صَدَقَةٌ يُحِبُّهَا اللَّهُ إِصْلَاحُ بَيْنِ النَّاسِ إِذَا تَفَاسَدُوا وَتَقَارُبُ بَيْنِهِمْ إِذَا تَبَاعَدُوا؛

بخششى را كه خداوند دوست دارد همان اصلاح ميان مردم است هنگامى كه ميان آنها فسادى شود و نزديك ساختن آنها به يكديگر است به هنگامى كه از هم دور شوند». [1]

اين حديث از امام صادق عليه السلام معروف است كه به مفضل (يكى از ياران امام) دستور داده بود:

«إِذَا رَأَيْتَ بَيْنَ اثْنَيْنِ مِنْ شِيعَتِنَا مُنَازَعَةً فَافْتَدِهَا مِنْ مَالِي؛

هنگامى كه بين دو نفر از پيروان ما مشاجره‌اى ببينى (كه مربوط به امور مالى باشد) از مال من بپرداز (و آنها را با هم صلح ده)، لذا در روايتى مى‌خوانيم كه روزى دو نفر از شيعيان با هم اختلافى داشتند مفضل آنها را به منزل خود دعوت و چهارصد درهم به مدعى پرداخت كرد و نزاع را خاتمه داد سپس به آنها گفت: بدانيد اين از مال من نبود. از مال امام صادق عليه السلام بود كه براى حل اين‌گونه مشكلات در اختيار من گذارده است. [2]

با حديث ديگرى از احاديث فراوانى كه در اين زمينه وارد شده اين بحث را پايان مى‌دهيم: رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:

«ألا أُخْبِرُكُمْ بِأفْضَلٍ مِنْ دَرَجَةِ الصِّيامِ وَالصَّلاةِ وَالصَّدَقَةِ؟ إصْلاحُ ذاتِ الْبَيْنِ فَإنَّ فَسادَ ذاتِ الْبَيْنِ هِيَ الْحالِقَةُ؛

آيا به شما خبر بدهم به چيزى كه از درجه روزه و نماز و صدقه (و زكات) بالاتر است؟ آن اصلاح ذات‌البين است، زيرا فساد و اختلاف در ميان مردم نابوده كننده است». [3]

مرحوم علّامه مجلسى پس از نقل روايت نبوى كه در كلام امام عليه السلام به آن اشاره شده، از امالى‌ شيخ طوسى نقل مى‌كند كه پس از ذكر اين روايت مى‌نويسد:

[1]. كافى، ج 2، ص 209، ح 1.

[2]. همان مدرك، ح 3 و 4.

[3]. كنزالعمال، ح 5480 و مجموعه ورام، ج 1، ص 39.