هر دو ايراد فرمود. شرح اين مطلب را در جلد هشتم همين كتاب، صفحه 125 به بعد مطالعه فرماييد.

كوتاه سخن اينكه مسأله رياضت شرعيّه هم در نهج‌البلاغه و هم در روايات پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و اهل‌بيت عليهم السلام فراوان آمده است و به يقين آثار مثبتى در روحانيّت و نورانيّت دارد؛ ولى چنان نيست كه به همه توصيه شده باشد. به همين دليل در آياتى از قرآن مجيد و روايات متعدّدى ديده مى‌شود كه به عموم، اجازه داده شده از لذّات حلال بهره‌مند گردند و ضمن بهره‌گيرى از اين نعمت‌ها خدا را سپاس گويند: « «يا أَيُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّيِّباتِ وَاعْمَلُوا صالِحاً إِنِّي بِما تَعْمَلُونَ عَليمٌ»؛ اى پيامبران! از غذاهاى پاكيزه بخوريد و عمل صالح انجام دهيد، كه من به آنچه انجام مى‌دهيد دانا هستم». [1]

[1]. مؤمنون، آيه 51.