آن‌گاه در ادامه سخن باز دنيا را مخاطب ساخته مى‌فرمايد: «كجايند آن اقوام پيشين كه تو آنها را با بازيچه‌هايت فريب دادى؟ كجايند امت‌هايى كه با زينت‌هايت آنها را فريفتى؟ (آرى) آنها گروگان‌هاى قبورند و درون لحدها پنهان»؛

(أَيْنَ الْقُرُونُ الَّذِينَ غَرَرْتِهِمْ بِمَدَاعِبِكِ‌ [1]! أَيْنَ الْأُمَمُ الَّذِينَ فَتَنْتِهِمْ بِزَخَارِفِكِ!

فَهَا هُمْ رَهَائِنُ‌ [2] الْقُبُورِ، وَمَضَامِينُ‌ [3] اللُّحُودِ [4]!).

اين سخن برگرفته از آيات متعدّد قرآن است كه به اقوام پيشين اشاره مى‌كند؛ اقوامى كه در گذشته صاحب قدرت بودند و داراى جاه و جلال و مكنت؛ ولى همگى بر اثر عصيان و گناه گرفتار عذاب الهى شدند و در زير خاك‌ها مدفون گشتند به گونه‌اى كه كمترين صدايى از آنها شنيده نمى‌شود. در آيه 98 سوره مريم مى‌خوانيم: « «وَكَمْ أَهْلَكْنا قَبْلَهُمْ مِّنْ قَرْنٍ هَلْ تُحِسُّ مِنْهُمْ مِّنْ أَحَدٍ أَوْ تَسْمَعُ لَهُمْ رِكْزاً»؛ چه بسيار اقوام (بى‌ايمان و گنهكارى) را كه پيش از آنان هلاك كردم؛ آيا (اثرى) از هيچ‌يك از آنها احساس مى‌كنى؟ يا كمترين صدايى از آنها مى‌شنوى».

در آيه 128 سوره طه مى‌خوانيم: « «أَفَلَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنا قَبْلَهُمْ مِّنَ الْقُرُونِ يَمْشُونَ فِى مَساكِنِهِمْ إِنَّ فِى ذلِكَ لآَياتٍ لِأُولِى النُّهَى‌»؛ آيا براى هدايت آنها كافى نيست كه بسيارى از اقوام پيشين را (كه طغيان و فساد كردند) هلاك نموديم، در حالى كه اينها در مسكن‌هاى (ويران شده) آنان راه مى‌روند؟! به يقين در اين امر، نشانه‌هاى روشنى براى خردمندان است».

مرحوم علّامه شوشترى در اينجا داستان عبرت‌انگيزى از امالى‌ مرحوم صدوق نقل كرده كه خلاصه‌اش اين است: ذوالقرنين از كنار قبرستانى‌

[1]. «مَداعِبْ» جمع «مَدْعَبَة» بر وزن «مكتبة» به معناى مزاح و شوخى است.

[2]. «رَهائن» جمع رهينه به معناى گروگان است.

[3]. «مَضامين» جمع «مضمون» در اصل به معناى جنينى است كه در شكم مادر است. سپس به هر چيزى كه در لا به لاى چيز ديگرى قرار گرفته اطلاق شده است.

[4]. «اللُّحُود» جمع «لحد» بر وزن «مهد» به معناى شكافى است كه در طرف پايين قبر ايجاد مى‌كنند و ميّت را در آن قرار مى‌دهند.