«خداوندا هدايتشان كن كه نمى‌دانند» ولى در داستان يهود پيمان‌شكن و سنگدل بنى قريضه در برابر آنها شدّت عمل به خرج مى‌دهد.

در حقيقت حضرت اين حقيقت روشن را از قرآن مجيد آموخته است كه در يكجا مى‌فرمايد: « «يا أَيُّهَا النَّبِيُّ جاهِدِ الْكُفَّارَ وَالْمُنافِقينَ وَاغْلُظْ عَلَيْهِمْ»؛ اى پيامبر! با كافران و منافقان جهاد كن و بر آنها سخت بگير!». [1] و در جاى ديگر مى‌فرمايد:

« «فَبِما رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ»؛ به سبب رحمت الهى، در برابر مؤمنان، نرم و مهربان شدى!». [2]

[1]. توبه، آيه 73.

[2]. آل عمران، آيه 159. در تفسير فخر رازى، ج 1، ص 235 در تفسير سوره حمد مى‌گويد: لَقَدِ اشْتُهِرَ أنَّ النَّبِىَّ عليه السلام لَمّا كُسِرَتْ رُباعِيّتُهُ قال: «اللَّهمّ اهْدِ قَوْمي فَانَّهُمْ لا يَعْلَمُونَ».