الشَّخْصِ الْمَعْكُوسِ، وَالْجِسْمِ الْمَرْكُوسِ‌ [1]، حَتَّى تَخْرُجَ الْمَدَرَةُ [2] مِنْ بَيْنِ حَبِ‌

الْحَصِيدِ [3]).

تعبير به‌

«أُطَهِّرَ الْأَرْضَ»

اشاره روشنى به اين حقيقت است كه وجود امثال معاويه بر روى زمين صحنه آن را آلوده مى‌سازد و تا از ميان نروند پاك نمى‌شود.

و تعبير به‌

«الشَّخْصِ الْمَعْكُوسِ»

اشاره به اين است كه افكارش واژگونه است؛ حق در نظر او باطل و باطل در نظر او حق است.

و تعبير به‌

«الْجِسْمِ الْمَرْكُوسِ»

اشاره به اين است كه نه تنها افكار او وارونه است، بلكه از نظر ظاهر نيز انسانى كج‌انديش و بدرفتار و واژگونه محسوب مى‌شود.

تعبير به‌

«حَتَّى تَخْرُجَ الْمَدَرَةُ.

..» اشاره به اين است كه هنگامى كه محصول را از زمين‌هاى زراعتى بر مى‌دارند، غالباً دانه‌هاى باارزش با سنگ و كلوخ و شن آميخته مى‌شود و كشاورزان آنها را از ميان دانه‌ها خارج مى‌سازند تا قابل استفاده شود. من هم بايد اين افراد بى‌ارزش و كج‌انديش را از ميان مسلمانان بردارم تا اسلام و مسلمانان خالص شوند.

بعضى سؤال مى‌كنند كه آيا اين سخن مولا با اقتدا به پيغمبر

«رَحْمَةٌ لِلْعالَمينَ»

سازگار است؟

در پاسخ مى‌گوييم: آرى. رحمت در جاى خود لازم است و شدت و غضب در جاى خود؛ اگر به جاى رحمت شدت نشان داده شود اشتباه است و اگر در جاى شدت رحمت به كار گرفته شود خطاست. زندگانى پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله نيز شاهد و گواه اين معناست. در احد به آن جمعيت گمراه دعا مى‌كند و مى‌گويد:

[1]. «الْمَرْكُوس» به معناى واژگونه است از ريشه «رَكْس» بر وزن «عكس» به معناى پشت و رو كردن يا چيزى رابا سر روى زمين گذاردن گرفته شده.

[2]. «الْمَدَرة» به معناى قطعه گل خشكيده است.

[3]. «الحصيد» به معناى درو شده از ريشه حصاد به معناى درو كردن گرفته شده است.