است. به همين دليل افرادى كه در ناز و نعمت پرورش پيدا مى‌كنند سست و ناتوانند و افرادى كه در لابه‌لاى مشكلات بزرگ مى‌شوند قوى و نيرومندند.

به همين دليل امروز براى بالا بردن سطح قدرت سربازان، آنها را به تمرين‌هاى شاقّ و مشكل فرا مى‌خوانند تا كاملًا در لابه‌لاى سختى‌ها پرورش يابند. يكى از فلسفه‌هاى روزه ماه مبارك رمضان نيز همين است كه روح و جسم انسان را با تحمّل مشكلات روزه تقويت مى‌كند.

البته اين بدان معنا نيست كه انسان غذاى كافى به بدن خود نرساند و همچون مرتاضان به بادامى قناعت كند، بلكه منظور اين است كه در لابه‌لاى عيش و نوش و بر سر سفره‌هاى رنگين پرورش نيابد.

آن‌گاه امام عليه السلام در تأييد سخنان گذشته مى‌فرمايد: « (به‌علاوه جاى تعجب نيست كه من در عين سادگىِ غذا، شجاع باشم، چرا كه) من نسبت به پيامبر همچون نورى هستم كه از نور ديگرى گرفته شده باشد و همچون ذراع نسبت به بازو»؛

(وَأَنَا مِنْ رَسُولِ اللَّهِ كَالضَّوْءِ مِنَ الضَّوْءِ، وَالذِّرَاعِ مِنَ الْعَضُدِ).

او همواره ساده مى‌زيست ولى در نهايت شجاعت بود و در ميدان نبرد از همه نزديك‌تر به دشمن قرار داشت و در روز احد كه ديگران فرار كردند او هرگز فرار نكرد من هم پيرو همان مكتب و ذراع همان بازو هستم.

همان‌گونه كه در كلمات قصار نهج‌البلاغه فرمود:

«كُنَّا إِذَا احْمَرَّ الْبَأْسُ اتَّقَيْنَا بِرَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه و آله فَلَمْ يَكُنْ أَحَدٌ مِنَّا أَقْرَبَ إِلَى الْعَدُوِّ مِنْهُ؛

هنگامى كه آتش جنگ شعله‌ور مى‌شد ما به رسول خدا پناه مى‌برديم و هيچ يك از ما به دشمن از او نزديك‌تر نبود». [1]

شاهد گوياى اين گفتار امام عليه السلام آيه مباهله است كه اميرمؤمنان على عليه السلام را به‌

[1]. نهج‌البلاغه، كلمات قصار 9، از كلمات غريب حضرت.